روزه در مناطق افق بالای
در سوئد زندگی می کنم به خاطر طولانی بودن روزها گاهی ۲۰ ساعت روزه باید گرفت ایا باید برای افق چنین مناطقی به نزدیکترین افق به اون شهر رجوع کرد یا همین ۲۰ ساعت را روز حساب کنیم ؟ 💠
🔺🔺🔺🔺
✅ آیت الله خامنه ای : مکلف باید در مورد اوقات نمازهاى یومیه و روزه همان افق محل سکونت خود را رعایت کند، ولى اگر روزه گرفتن بر اثر طولانى بودن روز، غیر مقدور یا حرجى باشد، اداى آن ساقط و قضاى آن واجب است.
✅ آیت الله مکارم شیرازی : می توانید مطابق افق مناطق معتدله عمل کنید.
در مورد روزه مناطقی که روز یا شب آنها خارج از متعارف است (مثلاً بیش از ۱۸ ساعت ) باید روزه خود را مطابق مناطق معتدله در آن زمان بجا بیاورد مثلا همان زمان را در تهران یا قاهره در نظر بگیرد که طول شب و روز چقدر است؟ -زیرا آن مناطق طلوع و غروب و نصف النهار دارند- سپس با افق خود آن را تطبیق کند؛ و به تعبیر دیگر اگر در آن فصل از سال در منطقه معتدله مورد نظر، طول روز ۱۴ ساعت است، آنها هم ۱۴ ساعت روزه می گیرند
✅ آیت الله سیستانی : اگر در شهرى باشد که در هر بیست و چهار ساعت ، شبانه روزى دارد ـ گر چه روزش بیست و سه ساعت ، و شبش یک ساعت ، و یا بر عکس باشد ـ حکم نماز تابع اوقات خاصّ آن است .
امّا نسبت به روزه در صورت تمکّن بر او واجب است روزه ماه رمضان را بگیرد و در صورت عدم تمکن از او ساقط مىشود ، و اگر بتواند قضاى آن را بجاى آورد ، بر او قضاى آن واجب است و گرنه بر او فدیه لازم است
➖➖➖➖➖
استفتاء از سایت مراجع عظام
#احکام_روزه_افق_بالا
آیت الله سیستانی: در کشور دانمارک زندگی میکنم روز در ماه مبارک رمضان ۲۰ تا ۲۱ ساعت است و من مشغول کار هستم و نمی توانم با این روزهای بلند روزه را تحمل کنم حکم روزه من چیست ؟
پاسخ: واجب است بر طبق اوقات شرعی همان شهر روزه
بگیرید هرچند روز بلند باشد ولی اگر روزه گرفتن مشقت زیادی داشته باشد و عادتا
قابل تحمل نباشد ، جایز است در هنگام شدت گرسنگی و تشنگی بنابر احتیاط واجب تنها
به مقدار ضرورت آب بنوشید یا غذا بخورید و باید بقیه روز را به احتیاط واجب امساک
کنید و بعد از ماه رمضان این روز را قضا کنید و کفاره ندارد.
و نیز می توانید در
محدوده زمانی بین اذان صبح تا قبل از اذان ظهر به مقدار مسافت شرعی (۲۲ کیلومتر)
از آخرین خانه های شهر خارج شده و روزه خود را در آنجا افطار کنید و به شهر
بازگشته و در این فرض امساک واجب نیست و باید بعدا آنرا قضا کنید و کفاره ندارد.
و اگر روزه مانع کاری
باشد که امرار معاش متوقف بر آن است مثلا موجب ضعف شود به گونه ای که امکان ادامه
کار نباشد یا به حدی موجب تشنگی شود که قابل تحمل نباشد, پس اگر تغییر کار یا ترک
ان در ماه مبارک رمضان ممکن باشد وبتواند زندگی را با مالی دیگر هرچند با قرض
ادامه دهد, این کار را انجام دهد و روزه بگیرد. و در صورتی که این امر میسور
نباشد, باید روزه بگیرد, ولی هنگام ضعف شدید می تواند با نوشیدن آب یا خوردن غذا
بنا بر احتیاط واجب (فقط) به مقدار ضرورت ضعف خود را برطرف کند و خوردن بیش از آن
مقدار اشکال دارد, و به احتیاط واجب باید بقیه روز را امساک کند، و باید بعد از
ماه مبارک رمضان آن را قضا نماید وکفاره بر او واجب نیست.
ایت الله محقق کابلی: به نظر اینجانب شهرهای که طی ۲۴ ساعت شب و روز دارند، روزه گرفتن مؤمنین بر اساس اوقات شرعی کشورهای دیگر جایز نبوده و شرعاً دلیل ندارد.
چنان که بارها نوشته ام و در پایگاه اطلاع رسانی نیز اعلام کرده ایم، حکم مؤمنین که در مدت ۲۴ ساعت، ساعاتی را به عنوان شب و ساعاتی را به حیث روز دارند،تکلیف شان ادای فرایض در اوقات معین خودشان است.
اگر کسانی نمی توانند اعمال شان را در وقت معین آن انجام دهند ، مثلا به خاطر طولانی بودن روزها، روزه گرفتن برایشان دشوار است، کسانی که محل کار و اقامت شان وطن محسوب نمی شوند، یعنی کمتر از چهار سال مقیم آن شهراست، می توانند هر نُه روز یکبار مسافرت کنند و در برگشت قصد اقامت ننمایند و تا نه روز دیگر چون مسافر حساب می شوند گرفتن روزه بر مسافر واجب نیست، که در این صورت باید بعداً قضای آن را بگیرد، اما کسانی که شهر محل اقامت و کارشان وطن محسوب می شوند می توانند هر روز بیست و دو و نیم کیلومتر مسافرت کنند و در آنجا افطار کرده و برگردند و آن روز را بعدا قضا نمایند.
اگر کسانی هستند که این کار ها و راه حل های شرعی مذکور برایشان امکان ندارد و نیز نمی توانند روزه شان را بگیرند یا دیگر اعمال عبادی شان را انجام دهند وظیفه دارند، از آن شهر به جاهای مهاجرت کنند که بتوانند دستورات دینی شان را انجام دهند.
چنانچه هیچ یک امکان ندارد یعنی قادر به گرفتن روزه، یا مسافرت و مهاجرت نیست، از باب عذر می توانند روزه شان را افطار کنند و بعداً قضای آن را بجا آورند.
سایت اسک احکام
مرجع تخصصی احکام
رسانه تخصصی فقه واحکام
دیدگاهتان را بنویسید