استقرار و آرامش در حال ذکر

سوال: آیا گفتن اذکار نماز در حال آرامش و سکون لازم است؟

پاسخ:[۱]
الف) ذکر واجب: باید در حال آرامش گفته شود؛ مانند: ذکر سجده و رکوع.
توجه:
۱٫ قرائت نماز نیز در حکم ذکرهای واجب نماز است.
۲٫ حرکت اندک بدن هنگام گفتن ذکر واجب، اشکالی ندارد.
ب) ذکر مستحبی:
۱٫ اگر ذکر مستحبی را به قصد ذکر جای خاصی از نماز [۲] می گوید (مثل «سَمِعَ اللهُ لِمَن حَمِدَه» پس از برخاستن از رکوع) باید در حالت آرامش گفته شود و اگر در حالت آرامش گفته نشود باید [۳] نماز را دوباره بخواند.
آیت الله سیستانی: نماز صحیح است ولی ذکر صحیح نیست.
۲٫ اگر ذکر مستحبی را به قصد مطلق ذکر بگوید (نه به قصد ذکری که در جای خاصی از نماز دستور داده شده)؛ حتی در صورتی که در حالت آرامش گفته نشود، نماز صحیح است؛ برای مثال: چون ذکر خدا در هر جای نماز خوب است، تکبیربگوید؛ نه آن تکبیر مخصوصی که قبل از سجده در حال ایستادن گفته می شود.
توجه: ذکر «بِحَولِ اللهِ وَ قُوّتِهِ أَقُومُ وَ أَقعُدُ» را باید در حال برخاستن و حرکت گفت؛ بنابر این از این قاعده اذکار مستحبی استثنا شده است.

———————-
پی نوشت:
[۱]. توضیح المسائل ده مرجع، م ۹۶۵ و ۹۶۶؛ امام، تحریرالوسیله، ج۱؛ القول فی الرکوع، م ۸ و استفتائات، ج ۱، احکام نماز، س ۹۳؛ امام و مکارم، العروه الوثقی مع تعلیقات، ج ۱، القیام، م ۲۹؛ بهجت، وسیله النجاه، م۷۲۱ و استفتائات، ج ۲، س ۱۹۴۸؛ خامنه ای: استفتا؛ سبحانی، توضیح المسائل، م ۹۳۲ و ۹۳۳؛ سیستانی، العروه الوثقی مع تعلیقه، ج ۲، القیام، م ۲۹٫
[۲]. ذکرهای مستحب نماز را به دو گونه می توان به جا آورد:
الف: ذکرهایی که با در نظر گرفتن دستور شارع، از جهت مقدار ذکر و محل آن و دیگر خصوصیات معلوم شده است.
ب: هر ذکری که بدون توجه به دستور خاص و محل آن و به قصد مطلق ذکر گفته می شود.
[۳]. سبحانی و مکارم: بنابر احتیاط واجب.
>>> برگرفته از کتاب «رساله مصور»، ج ۲، ص ۱۱۸٫

——————–

برگرفته ازسایت رهروان ولایت