طلب از ديگران وخمس آن

طلب از دیگران دو نوع است:

1- پولی که به دیگری قرض داده

2- مزد کار و حقوقی که طلب­کار است

1- پولی که به دیگری قرض داده است، دو حالت دارد:

حالت اول: آن که پس از گذشت سال آن را قرض داده که به فتوای تمام مراجع پرداخت خمس آن واجب است، زیرا قبل از قرض دادن، خمس به آن تعلّق گرفته است.

حالت دوم: از درآمد بین سال قبل از رسیدن سال خمسی قرض داده است در این صورت دو فرض دارد:

1- دریافت آن در پایان سال خمسی ممکن است باید خمس آن را در پایان سال بدهد.

2- دریافت آن در پایان سال خمسی ممکن نیست تا دریافت نکرده، خمس آن واجب نیست.

2- طلب بابت اجرت کار که دو حالت دارد:

الف: هنگام رسیدن سال خمسی قابل دریافت است باید خمس آن را بدهد. (اتفاقی) (ملاک قابلیت و امکان دریافت است نه گرفتن)

ب: هنگام رسیدن سال خمسی قابل دریافت نیست که در آن 4 قول است:

قول اول: جزء درآمد سال دریافت محسوب می­شود. (آیات عظام امام، بهجت، خامنه­ ای، مکارم، صافی، گلپایگانی، فاضل، نوری، زنجانی، خوئی و اراکی)

قول دوم: به مجرد دریافت باید خمس آن را بدهد. (آیت الله سیستانی)

قول سوم: به مجرد دریافت بنا بر احتیاط واجب باید خمس آن را بدهد. (آیت الله وحید)

قول چهارم: اگر برای شخص خاصی یا شرکت خصوصی کار کرده است باید پایان سال خمسی سالی که در آن کار کرده، خمس را بپردازد اگرچه آن را نگرفته است. و اگر برای دولت کار کرده جزء درآمد سال دریافت است که چنانچه تا پایان سال دریافت صرف در مؤونه نشود، خمس دارد. (آیت الله تبریزی)