نماز کسی که لال است یا زبان او مرضی دارد
مسأله ۹۵۲ تکبیر و حمد و سوره (۱) و ذکر و دعا را باید طوری بخواند که خودش بشنود (۲) و اگر به واسطه سنگینی یا کری گوش یا سر و صدای زیاد نمی شنود، باید طوری بگوید که اگر مانعی نباشد بشنود. (۳)
این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست
(۱) (مکارم:) و سایر ذکرهای نماز را باید طوری بخواند که اگر مانعی در کار نباشد، حدّ اقل ّ خودش آن را بشنود.
(۲) (سیستانی:) خودش لا اقل همهمه خود را بشنود..
(۳) (زنجانی:) باید طوری بگوید که اگر افراد متعارف بگویند و مانعی نباشد خودشان بشنوند.
[مسأله ۹۵۳ کسی که لال است یا زبان او مرضی دارد]
مسأله ۹۵۳ کسی که لال است (۱) یا زبان او مرضی دارد که نمی تواند (۲) «اللّه أکبر» را درست بگوید، باید به هر طوری که می تواند بگوید و اگر هیچ نمی تواند بگوید (۳) باید (۴) در قلب خود بگذراند و برای تکبیر اشاره کند و زبانش را هم اگر می تواند حرکت دهد.
(۱) (سیستانی:) کسی که به واسطه عارضه ای لال شده..
(۲) (زنجانی:) کسی که بخاطر بیماری یا لال بودن نمی تواند..
(۳) (بهجت:) برای تکبیر بنا بر أحوط با انگشت اشاره کند و اگر می تواند زبانش را هم حرکت دهد.
(سیستانی:) باید تکبیر را در قلب خود بگذراند و برای او به طوری که مناسب حکایت لفظش باشد با انگشتش اشاره کند و زبان و لبش را هم اگر می تواند حرکت دهد، و امّا کسی که لال مادر زاد است، باید زبان و لبش را به طوری که شبیه کسی است که تلفّظ به تکبیر می کند، حرکت دهد و در آن حال با انگشتش نیز اشاره نماید.
(۴) (خوئی، تبریزی:) بنا بر احتیاط باید..
(مکارم:) مسأله کسانی که به خاطر بیماری یا لال بودن نمی توانند تکبیر را درست بگویند باید هر طوری می توانند بگویند و اگر هیچ نمی توانند بگویند، احتیاط واجب آن است که اشاره کنند و با زبانی که در میان افراد کر و لال متعارف است، آن را ادا نمایند و در قلب خود نیز بگذرانند.
دیدگاهتان را بنویسید