اذان و اقامه در نماز فرادی

سوال: حکم گفتن اذان در نمازهای فرادی چیست؟

پاسخ:

 امام (ره): برای مرد و زن مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روزی، اذان و اقامه بگویند، ولی پیش از نماز عید فطر و قربان، مستحب است سه مرتبه بگویند: «الصلاه». در نمازهای واجب دیگر، این سه مرتبه را به امید مطلوب بودن این کار نزد خدای متعال بگویند. [۱]

آیت الله خامنه ای: مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روزی، اذان و اقامه بگویند و این استحباب در مورد نمازهای صبح و مغرب و به ویژه در نماز جماعت، مورد تاکید است. در دیگر نمازهای واجب، مانند نماز آیات، اذان و اقامه وارد نشده است. [۲]

آیت الله مکارم: برای مرد و زن مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روزی اذان و اقامه بگویند و بهتر است در صورت امکان ترک نشود؛ به خصوص اقامه. برای نماز عید فطر و قربان و نمازهای واجب دیگر اذان و اقامه مستحب نیست، بلکه سه مرتبه به امید مطلوب بودن این کار نزد پروردگار بگویند: «الصلاه». [۳]

آیت الله سیستانی: برای مرد و زن مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روز اذان و اقامه بگویند و برای سایر نمازهای واجب یا مستحب، مشروع نیست.

پیش از نماز عید فطر و قربان در صورتی که با جماعت بخوانند، مستحب است سه مرتبه بگویند :«الصلاه». [۴]

آیت الله صافی: برای مرد و زن مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روزی اذان و اقامه بگویند. پیش ازنمازهای واجب غیر شبانه روزی، مثل نماز آیات، مستحب است سه مرتبه بگویند: «الصلاه». [۵]

آیت الله بهجت: برای مرد و زن مستحب است پیش از نمازهای واجب شبانه روز اذان و اقامه بگویند و احتیاط مستحب آن است که اقامه ترک نشود مخصوصا در نماز صبح و مغرب و برای کسی که به جماعت نماز نمی خواند؛ ولی پیش از نماز عید فطر و قربان مستحب است سه مرتبه بگوید: «الصلاه». همچنین برای اعلام وقت نماز به دیگران اذان گفتن مستحب است. گفتن اذان و اقامه در غیر این موارد و به قصد ورود در شرع حرام است. [۶]

————–

پی نوشت:

[۱]. توضیح المسائل ده مرجع، م ۹۱۶؛ امام، العروه الوثقی مع تعلیقات، ج ۱، فصل فی الاذان و الاقامه؛ سبحانی، توضیح المسائل، م ۸۸۳ (در مورد اقامه، مستحب موکد است).

[۲]. استفتاء (رساله مصور، ج ۲، ص ۷۹).

[۳]. مکارم، توضیح المسائل، م ۸۴۱ و استتفائات جدید، ج۲، س ۲۳۰ و العروه الوثقی مع تعلیقات، ج ۱، فصل فی الاذان و الاقامه.

[۴]. سیستانی، توضیح المسائل، م ۹۰۳ و منهاج الصالحین، ج ۱، ص ۱۸۹٫

[۵]. صافی، توضیح المسائل، م ۹۲۵ و هدایه العباد، ج ۱، م ۷۱۶٫

[۶]. بهجت، توضیح المسائل، م ۷۵۵ و وسیله النجاه، م ۶۷۲٫

برگرفته از سایت رهروان ولایت